29 Юсуф озь арабасыны ектиртти ве, бабасы Исраильни къаршыламакъ ичюн, Гошенге кетти. Оны корьген сонъ, бойнуна сарылды ве онынъ бойнунда чокъ вакъыт агълады.
Исав Якъупнынъ къаршысына чапты, оны къучакълады, бойнуна сарылды ве оны опьти. Олар экиси агъладылар.
Озюнинъ экинджи арабасында оны алып юрмеге ве огюнден «Аврех!» – деп къычырмагъа эмир этти. Бойлеликнен, фыравун Юсуфны бутюн Мысыр топрагъынынъ башлыгъы этти.
Сонъ Юсуф ашыкъып кетти, чюнки къардашына севгинен толды ве о, агълайджакъ къарарына кельди. О, ички одагъа кирди ве анда агълады.
Сизге бу эмирдир, оны япынъыз: балалар ве апайлар ичюн Мысыр топрагъындан арабаларны алып, бабанъызны алып келинъиз.
О, ойле окюр-окюр агълады ки, тап мысырлылар эшиттилер, фыравуннынъ эви де эшитти.
Исраильнинъ огъуллары ойле де яптылар. Фыравуннынъ эмирине бинаен, Юсуф оларгъа арабалар берди. Ёллукъ ашыны да берди.
Исраиль Юсуфкъа: – Энди, сенинъ юзюнъни, сен даа сагъ олгъанынъны корьген сонъ, манъа ольмек мумкюн, – деди.
Юсуфнен берабер арабалар ве атлылар да кеттилер. Бойлеликнен, бу орду пек буюк эди.
Бундан сонъ о, бабасына къайта. О даа узакъта келеяткъанда, бабасы огълуны коре ве аджый. О, чапып барып, огълунынъ бойнундан къучакълап опе.
Сонъ эписи окюр-окюр агълап, Павелни къучакълап опе башладылар.