28 Юсуфкъа, Гошенге ёлны косьтермек ичюн, Якъуп озюнден эвель Ехуданы ёллады. Олар Гошен топрагъына кельгенде,
бутюн барлыкъ-вариетинен къачты. Дерьядан кечип, Гилад байырларына тараф кетти.
Сонъ Ехуда бабасы Исраильге: – Меннен огъланны йибер де, биз кетейик. О заман эм биз, эм сен, эм бизим балаларымыз сагъ къалырмыз ве ольмемиз.
Гошен топрагъында яшайджакъсынъ. Эм сен, эм огъулларынъ, эм торунларынъ, эм айванларынъ, эм туварларынъ, эм бутюн сенинъ мал-мулькюнъ янымда оладжакълар.
сизлер: «Биз сенинъ къулларынъ, яшлыгъымыздан айванасравджылыкънен огърашамыз, эм биз, эм бабаларымыз», – деп айтынъыз. О заман сизни Гошен топрагъында ерлештирирлер. Эр къой чобаны мысырлылар ичюн арамдыр.
Юсуф, фыравунгъа келип: – Бабам ве агъа-къардашларым къой-эчкилеринен ве туварларынен ве бутюн оларда олгъан малы-мулькюнен Ханаан топрагъындан кельдилер. Шимди олар Гошен топрагъындалар, – деди.
Ехуда! Агъа-къардашларынъ сени макътарлар. Сенинъ къолунъ душманларынънынъ бойнунда олур. Агъа-къардашларынъ санъа къатланаджакълар.