6 Ер юзюндеки ачлыкънынъ девамы мына энди эки йыл. Даа беш йыл не ер сюреджеклер, не де ораджакълар.
Мына, Якъуп ве онынъ эвлятлары акъкъында ривает. Юсуф он еди яшында эди. О, яш бир бала олып, озюнинъ агъаларынен ве бабасынынъ апайлары Зилпа ве Билханынъ огъулларынен берабер айван бакъып юре эди. Оларнынъ япкъанлары акъкъында бабаларына етиштире эди.
Олар бу келеджек яхшы йылларнынъ эписи ашларны алсынлар ве шеэрлерде фыравуннынъ анбарларына ашлыкъ джыйып къорчаласынлар.
Мысыр падишасы фыравуннынъ юзю алдына кельгенде, Юсуф отуз яшында эди. Юсуф фыравундан кетип, бутюн Мысыр топрагъыны айланып чыкъты.
Мысыр топрагъында олгъан бол-берекетликнинъ еди йылы кечти.
Юсуф айткъаны дайын, ачлыкънынъ еди йылы башланды. Эписи мемлекетлерде ачлыкъ эди. Бутюн Мысыр мемлекетинде исе захире бар эди.
Ачлыкъ бутюн ер юзюнде эди. Юсуф ашлыкъ анбарларыны ачты ве ашлыкъны мысырлыларгъа сатып башлады. Ачлыкъ Мысыр топрагъында эп арта эди.
Бу йыл кечти. Кельген йылы олар кене Юсуфкъа келип, онъа: – Эм кумюшимиз биткенини, эм айванларымыз сюрюлеринен санъа, эфендимиз, кечкенини сенден сакъламайджакъмыз, – дедилер. – Эфендимизнинъ огюнде беденлеримизнен топракъларымыздан гъайры бизде бир шей къалмады.
Юсуф халкъкъа бойле деди: – Мына мен сизни топракъларынъызнен берабер фыравунгъа сатын алдым. Мына сизге урлукъ, топракъларынъызгъа сачынъыз.
Алты кунь чалышынъыз, единджи куню раатланынъыз. Ашлыкъ сачылгъан ве орулгъан вакътында да раатланынъыз.
Тарланы ишлеген огюзлеринъиз ве эшеклеринъиз энъ яхшы, курекнен ве сенекнен темизленген, тузлу ем ашайджакълар.
Тананы алып, ишленильмеген ве устюнде бир шей сачылмагъан, акъкъан суву олгъан вадийге кетирсинлер. Вадийде тананынъ бойнуны сындырсынлар.
Бир къач огъулларынъызны озюне бинъбашы ве эллибашы этип къояджакъ. Дигер огъулларынъыз онынъ тарлаларыны сюреджеклер ве ашлыкъларыны ораджакълар. Башкъаларыны исе, аскер силяларыны ве дженк араба алетлерини япсынлар деп, къояджакъ.