4 Юсуф агъа-къардашларына: – Келинъиз яныма, – деди. Олар кельдилер. – Мен – сиз Мысыргъа саткъан къардашынъыз Юсуфтырым, – деди о.
Мидьян базиргянлары янларындан кечкенде, агъалары Юсуфны къуюдан чыкъарып, оны исмаиллилерге йигирми кумюш акъчагъа саттылар. Исмаиллилер Юсуфны Мысыргъа алып кеттилер.
Агъалары озьлери келип, онъа седжде эттилер ве: – Иште, биз сенинъ къулларынъмыз, – дедилер.
Лякин Иса шу ань оларнен лаф этип башлады: – Джесюр олунъыз! Бу – Меним! Къоркъманъыз! – деди.
Бабаларымыз Юсуфны пахыллап, оны Мысыргъа саттылар. Лякин онен Алла эди.
– Я Рабби, Сен ким оласынъ? – деди Саул. – Мен сен айдагъан Исадырым.