27 Агъа-къардашлар бабаларына Юсуфнынъ оларгъа бутюн айткъанларыны айтып бердилер. Оны алып кетмек ичюн Юсуф ёллагъан арабаларыны корьгенде, Якъупнынъ руху котерильди.
Сизге бу эмирдир, оны япынъыз: балалар ве апайлар ичюн Мысыр топрагъындан арабаларны алып, бабанъызны алып келинъиз.
– Етер, – деди Исраиль. – Демек, огълум Юсуф сагъ! Мен ольмезден эвель, барып онен корюшейим.
Меним дувамны эшит, я РАББИ, ялваргъан сесиме къулакъ ас!
Узакъ мемлекеттен кельген яхшы хабер – пек сувсагъан джан ичюн салкъын сув кибидир.
Юдже, Юксельген, эбедий Яшагъан, Ады Азиз олгъан дей ки: – Юксек ве мукъаддес ерде яшайым, лякин тёвбе эткенлернен ве алчакъгонъюллилернен олам. Алчакъгонъюллилернинъ рухларыны джанландыраджагъым, тёвбе эткенлернинъ джанларыны тирильтеджегим.
– Эки куньде бизни яхшы этер, учюнджи куню аякъкъа турсатыр, ве биз Онынъ огюнде яшармыз.
О заман Алла Лехининъ янында къаяны ярды, андан да сув акъып башлады. Шимшон сув ичип тойды, беденине къувети кирди, о, кене такъатыны топлады. Лехининъ янындаки чокъракъ шимдиге къадар Эн-Хакъкъоре адыны ташый.
Даа онъа басылгъан инджир парчасыны ве эки багъ къуругъан юзюм бердилер, ве о, ашап такъатланды. О, учь кунь ве учь гедже ашамагъан-ичмеген экен.