26 Бабаларына: – Юсуф сагъ. О, шимди бутюн Мысыр топрагъына акимдарлыкъ эте, – деп хабер эттилер. Якъупнынъ нефеси токътады, чюнки оларгъа инанмады.
Агъалары Юсуфнынъ урбасыны алдылар ве улакъны сойып, урбаны улакънынъ къанына батырдылар.
Якъупнынъ эписи огъуллары ве эписи къызлары онынъ гонълюни алмакъ ичюн топландылар, амма Якъуп теселли тапмагъа истемеди: – Эфкярланып, огълум артындан о бир дюньягъа кетерим, – деди. Юсуфнынъ артындан бабасы бойле яныкълап агълай эди.
Олар Ханаан топрагъына, озь бабалары Якъупкъа кельген сонъ, оларнен олгъан шейлер акъкъында онъа бойле икяе эттилер:
Оларнынъ бабалары Якъуп оларгъа: – Сиз мени балаларымдан марум эттинъиз: Юсуф ёкъ, Шимеон да ёкъ, энди Биньяминни де алмагъа истейсинъиз – эписи белялар манъа! – деди.
– Огълум сизнен бармайджакъ, – деди бабасы. – Онынъ агъасы ольди, ве о, бир озю къалды. Эгер сиз чыкъаджакъ ёлда онен бир беля олса, сизинъ ичюн мен, чал къарт, кедерден о бир дюньягъа кетерим.
Бириси менден кетти. Мен: “Оны керчектен йырткъанлар”, – тюшюндим. Башкъа мен оны корьмедим.
Олар Мысырдан кеттилер ве бабалары Якъупкъа, Ханаан топрагъына кельдилер.
Сонъ Исраиль Юсуфкъа: – Мен сенинъ бетинъни корьмеге умют этмей эдим, амма, бакъ сен, Алла манъа балаларынъны да корьмеге къысмет этти.
Оларгъа кулюмсирегенде, козьлерине инанмай эдилер, ачыкъ чырайым оларны юреклендире эди.
Оны чагъыргъанда, О манъа джевап берсе де, сесимни эшиткенине инанмаз эдим.
Мысырда буюк ишлер япкъан, Къуртарыджылары олгъан Алланы унуттылар.
Эгер эвни РАББИ къурмаса, къуруджылар бошуна ишлер. Эгер шеэрни РАББИ къорчаламаса, къаравуллар бошуна юкъламайып турар.
Дагъларнынъ темелине къадар тюштим, ер мени эбедиен къапатты. Лякин Сен, РАББИ-Таалям, джанымны о бир дюньядан къуртардынъ.
Амма бу сёзлер эльчилерге бош уйдурма киби корюндилер, олар къадынларгъа инанмадылар.
анда топлашкъанлар: «Раббимиз акъикъатен тирилип, Симонгъа корюнген», – дедилер.
Къуванып тааджипленген ве даа инанып оламагъан шегиртлеринден Иса: – Сизде ашаладжакъ бир шей бармы? – деп сорады.