23 Бабасына он эшекнинъ устюне Мысырнынъ энъ яхшысыны ве он ыргъачы эшек устюне бабасы ичюн ёллукъ олгъан ашлыкъ, отьмек ве башкъа азыкъ юклеп ёллады.
эфендисининъ девелеринден он деве алып кетти. Янында эфендисининъ тюрлю яхшы бахшышлары да бар эди. Хызметчи Арам-Нахараим топрагъына, Нахор шеэрине кетти.
Бабалары Исраиль оларгъа: – Ойле олса, бойле япынъыз: янынъызгъа бу ернинъ энъ яхшы махсулларыны савутларгъа алып, о адамгъа бираз тюрлю тереклерден алынгъан къокъулы сакъызлар ве бал, фыстыкъ ве бадемлерни бахшыш оларакъ беринъиз.
Эр бирине янъы урба берди, Биньяминге исе 300 кумюш ве беш янъы урба берди.
Сонъ агъа-къардашларыны йиберди, ве олар кеттилер. – Ёл бою къавгъа этменъиз, – деди оларгъа Юсуф.
Исраиллилер оларгъа: – Ах, эгер биз къазан-къазан этлер янында отургъанымызда, тойгъандже отьмек ашагъанымызда, Мысыр топрагъында РАББИнинъ къолундан ольген олсакъ! Сиз бизлерни, бутюн бу джемаатны бу сахрагъа ачлыкътан ольдюрмек ичюн, кетирдинъиз, – дедилер.