32 Эм Юсуфкъа, эм оларгъа, эм Юсуфнен берабер ашагъан мысырлыларгъа ашны айры-айры софраларгъа къойдылар. Мысырлылар еудийлернен берабер ашамайлар. Бу, мысырлылар ичюн арамдыр.
Сонъ Якъуп байыр тёпесинде къурбан чалды ве ашамакъ ичюн сой-сопларыны чагъырды. Олар ашадылар ве байыр тёпесинде геджеледилер.
Юсуф оларнынъ арасында Биньяминни корип, озь башлыгъына: – Бу адамларны эвиме алып кет ве айванлардан бирини сойып, аш азырла. Бугунь уйледе бу адамлар меннен ашайджакълар, – деди.
сизлер: «Биз сенинъ къулларынъ, яшлыгъымыздан айванасравджылыкънен огърашамыз, эм биз, эм бабаларымыз», – деп айтынъыз. О заман сизни Гошен топрагъында ерлештирирлер. Эр къой чобаны мысырлылар ичюн арамдыр.
Лякин Муса онъа: – Буны япмакънынъ чареси ёкъ, – деп джевап къайтарды. – РАББИге къурбан чалсакъ, мысырлылар ичюн бу арам олур. Мысырлылар ичюн арам олгъан къурбанны оларнынъ козьлери огюнде чалсакъ, олар бизлерни ташларнен урмазлармы?