31 Сонъ бетини ювып чыкъты ве озюни тутып: – Ашны къоюнъыз, – деди.
Янында тургъанларнынъ огюнде озюни артыкъ къолда туталмайып, Юсуф: – Эр кес чыкъып кетсин! – деп къычырды. Юсуфнынъ янында кимсе къалмагъан сонъ, о, агъа-къардашларына ачылды.
Чокъ лафнынъ сонъу – гунадыр, акъыл-ферасетли адам исе тилини тута.
Чокъ вакъыт индемедим, агъыз ачмайып, озюмни туттым. Энди догъгъан апай киби инъильдейджегим, зорнен нефес алып, ах чекеджегим.
РАББИ бойле деди: – Агъламакътан озюнъни тут, козьлеринъден козьяш чыкъмасын, ишинъ ичюн мукяфат бардыр, – дей РАББИ, – олар душман топрагъындан къайтаджакълар.
– Ким бахтлы яшамагъа ве яхшы куньлерни корьмеге истесе, тилини яман сёзден сакъласын, агъзыны яландан къорчаласын,