26 Юсуф эвине кирди. Агъа-къардашлар онъа бахшышларыны берип, седждеге къапандылар.
Санъа халкълар хызмет этсинлер, миллетлер бель буксюнлер. Агъаларынъа акимдарлыкъ эт, ананънынъ огъуллары санъа бель буксюнлер. Сени къаргъагъан адамлар къаргъышлы олсун, сени багъышлагъан адамлар багъышлангъан олсунлар!
Якъуп озю огге чыкъты ве, агъасынынъ янына бармаздан эвель, еди кере ерге къадар бель букти.
О вакъыт мемлекетнинъ акимдары Юсуф эди. Бутюн ер юзюндеки халкъкъа ашлыкъны о, сата эди. Юсуфнынъ агъалары онъа келип, седжде эттилер.
Бабалары Исраиль оларгъа: – Ойле олса, бойле япынъыз: янынъызгъа бу ернинъ энъ яхшы махсулларыны савутларгъа алып, о адамгъа бираз тюрлю тереклерден алынгъан къокъулы сакъызлар ве бал, фыстыкъ ве бадемлерни бахшыш оларакъ беринъиз.
– Бабамыз, сенинъ къулунъ, сагъ-селямет, – дедилер олар. – Даа сагъ. Олар башларыны эгип, кене седждеге къапандылар.
Агъызлары кокке къаршы котерилелер, сёзлеринен олар ерни толдуралар.
Муса къайнатасыны къаршыламагъа чыкъты, онъа бель букти ве оны опьти. Бири-биринен сорашкъанларындан сонъ, олар чадыргъа кирдилер.
Язылгъаны киби: – Озюмнен ант этем, – дей Рабби. – Эр бир тиз Меним алдымда чёкеджек, Аллагъа эр бир тиль шукюр этеджек.