24 Агъа-къардашларны Юсуфнынъ эвине кирсетти, оларгъа сув берди. Олар аякъларыны ювдылар. Сонъ эшеклерине ем берди.
Сизге аякъ ювмагъа сув кетирирлер. Терек тюбюне отурып раатланынъыз.
– Эфендилерим, динълесенъиз! Къулунъызнынъ эвине киринъиз ве анда геджеленъиз, аякъларынъызны да ювунъыз. Саба эрте турып, ёлунъызны девам эттирирсинъиз, – деди. Лякин олар: – Ёкъ, биз мейданда геджелермиз, – дедилер.
Хызметчи эвге кирди. Лаван девелернинъ эгерлерини чыкъарды ве оглерине тобаннен ем къойды. Ибраимнинъ хызметчисине ве онен олгъан адамларгъа аякъ ювмагъа сув кетирдилер
Сонъ Давут бойле деди: – Эвинъе барып раатлан. Урия падишанынъ сарайындан чыкъты, онынъ пешинден падишанынъ бахшышыны алып кеттилер.
Сонъ къадынгъа таба айланып, Симонгъа: – Бу къадынны коресинъми? Мен сенинъ эвинъе кельгенимде, аякъларымны ювмагъа сув бермединъ. О исе, озюнинъ козь яшларынен аякъларымны ювып, сачларынен сюртти.
Бу къадын яхшы ишлеринен белли, балаларны осьтюрген, мусафирлерни къабул эткен, азизлернинъ аякъларыны ювгъан, белягъа огърагъанларгъа ярдым эткен эм де хайырлы ишлерде гъайрет косьтерген къадын олмакъ керек.