16 Юсуф оларнынъ арасында Биньяминни корип, озь башлыгъына: – Бу адамларны эвиме алып кет ве айванлардан бирини сойып, аш азырла. Бугунь уйледе бу адамлар меннен ашайджакълар, – деди.
Ибрам: – РАББИ-ТААЛЯм! Мен бала-чагъасыз ольсем, Сенинъ мукяфатларынъ манъа не керек? Олюмимден сонъ бутюн мал-мулькюмни Мешек (Дамаск дегени) огълу Элиэзер аладжакъ, – деди.
Бала осьти ве кокюстен кестирильди. Исхакъ кокюстен кестирильген куню Ибраим буюк той япты.
Исхакъ оларгъа зияфет япты, ве олар ашап-ичтилер.
Сонъ Якъуп байыр тёпесинде къурбан чалды ве ашамакъ ичюн сой-сопларыны чагъырды. Олар ашадылар ве байыр тёпесинде геджеледилер.
Башлыкъ Юсуфнынъ айткъаны киби япты, агъа-къардашларны Юсуфнынъ эвине алып кетти.
Эвнинъ къапусы янында олар Юсуфнынъ башлыгъы алдына барып, онъа:
Юсуф эвнинъ башлыгъына: – Бу акъайларнынъ чувалларыны, алып кеткенлери къадар, ашкъа толдур. Эр бирининъ чувал агъзына онынъ кумюшини къайтарып къой.
Олар даа шеэрден узакъ кетип етиштиралмагъанда, Юсуф эвнинъ башлыгъына: – Бар, оларнынъ артларындан ет. Артларына еткен сонъ, бойле айт: «Сиз не ичюн яхшылыкъкъа яманлыкъ япасынъыз?
айванлар сойды, къокъулы шараплар азырлады, софраны донатты.
Энди мен къойларымны къыркъкъан адамларгъа азырлап къойгъан отьмеклерни, сувны ве этни алып, кимсин-ким олгъан, къайдан кельгени белли олмагъан адамларгъа берейимми? – деди.