15 Акъайлар бу бахшышларны ве эки къат чокъ кумюшни къолларына, Биньяминни янларына алдылар ве ашыкъып Мысыргъа кеттилер, Юсуфнынъ алдына кельдилер.
Чувалларыны бошаткъанда, эр бирининъ чувалындан кумюшке толу киселери чыкъты. Олар озьлерининъ кумюшке толу киселерини корьдилер; олар ве бабалары корьдилер ве къоркътылар.
Бабалары Исраиль оларгъа: – Ойле олса, бойле япынъыз: янынъызгъа бу ернинъ энъ яхшы махсулларыны савутларгъа алып, о адамгъа бираз тюрлю тереклерден алынгъан къокъулы сакъызлар ве бал, фыстыкъ ве бадемлерни бахшыш оларакъ беринъиз.
Арткъа къайткъанымызда, геджелемек ичюн токътадыкъ. Чувалларымызны ачтыкъ, эр биримизнинъ чувалы агъзында онынъ тамам одемек ичюн берильген кумюши тургъаныны корьдик. Шимди биз оны озь къолумызнен къайтарамыз.
Агъа-къардашлар, анда аш ашайджакълары акъкъында хабердар олып, Юсуфнынъ уйледе келювине бахшышларыны азырладылар.
Эфраимли батыр Зикрий исе падишанынъ огълу Маасеяны, сарай бакъыджысы Азрикъамны ве падишадан сонъ экинджи адам олгъан Элкъананы ольдюрди.
Чокъ адам мырзаларнынъ мераметини къыдыра, эр кес бахшыш берген адамнынъ досту олмагъа тырыша.