6 О вакъыт мемлекетнинъ акимдары Юсуф эди. Бутюн ер юзюндеки халкъкъа ашлыкъны о, сата эди. Юсуфнынъ агъалары онъа келип, седжде эттилер.
Ибраим бакъып, огюнде учь ёлджу тургъанларыны корьди. Оларнынъ къаршысына атылып турып, седждеге къапанды ве:
Эки Мелек Содомгъа акъшам кельдилер. Лут Содом шеэрининъ араба къапулары огюнде отурмакъта эди. Лут оларны корип, оларны къаршыламакъ ичюн еринден турды ве бель букип:
Якъуп озю огге чыкъты ве, агъасынынъ янына бармаздан эвель, еди кере ерге къадар бель букти.
Озюнинъ экинджи арабасында оны алып юрмеге ве огюнден «Аврех!» – деп къычырмагъа эмир этти. Бойлеликнен, фыравун Юсуфны бутюн Мысыр топрагъынынъ башлыгъы этти.
Юсуф айткъаны дайын, ачлыкънынъ еди йылы башланды. Эписи мемлекетлерде ачлыкъ эди. Бутюн Мысыр мемлекетинде исе захире бар эди.
Ачлыкъ бутюн ер юзюнде кучьлю олгъанындан, Юсуфтан ашлыкъ сатын алмакъ ичюн, Мысыргъа эписи мемлекетлернинъ адамлары келе башладылар.
Ехуда ве онынъ агъа-къардашлары Юсуфнынъ эвине кельгенде, Юсуф даа анда эди. Олар онъа седжде эттилер.
Бабаларына: – Юсуф сагъ. О, шимди бутюн Мысыр топрагъына акимдарлыкъ эте, – деп хабер эттилер. Якъупнынъ нефеси токътады, чюнки оларгъа инанмады.
Демек, мени ёллагъан сиз дегильсинъиз, амма Алладыр. О, мени фыравунгъа – баба, онынъ эвине – эфенди ве бутюн Мысыр топрагъына – акимдар этип къойгъандыр.
Сонъ Юсуф балаларыны бабасынынъ тизлеринден четке алды ве бабасына ерге къадар бель букти.
Ашлыгъыны сакълап къойгъан адамны халкъ къаргъай, ашлыгъыны саткъанны исе – макътай.
Сени эзиетлегенлернинъ огъуллары баш эгип санъа келеджеклер, санъа сайгъысызлыкъ косьтерген эр кес аякъларынъа тюшеджеклер, санъа: «РАББИнинъ шеэри, Исраиль Азизининъ Сионы», – дейджеклер.
О, Юсуфны бутюн белялардан азат этип, Мысыр падишасы фыравуннынъ козюнде онъа буюк мерамет ве акъыл берди. Фыравун Юсуфны Мысыр ве бутюн сарайы устюнде аким этип къойды.
Мына, Шейтаннынъ топлашувындан олгъанлар озьлерине еудий дейлер, амма олар еудий дегиллер, олар тек ялан айталар. Мен оларгъа ойле бир шей япарым ки, олар келип, сенинъ аягъынъа баш эгерлер, Мен сени не къадар севгенимни билирлер.
Огълан бала кетти. Давут исе дженюп тарафындан котерильди, учь кере бетини ерге тийгизип, эгилип селямлашты. Сонъ экиси къучакълашып-опюшип агъладылар, факъат Давут бетер агълады.