32 Биз он эки агъа-къардашмыз, бир бабанынъ огъулларымыз, бири энди ёкъ, кичиги исе шимди Ханаан топрагъында бабамызнен», – дедик.
ве къардашларына къайтып: – Огълан ёкъ. Я мен? Мен къайда кетейим? – деди.
– Бизлер, сенинъ къулларынъ, он эки агъа-къардашмыз, – дедилер олар. – Ханаан топрагъындан олгъан бир адамнынъ огъуллары оламыз. Мына, кичигимиз шимди бабамызнен. Даа бири исе энди ёкъ.
Биз онъа: «Биз намуслы адамлармыз, джасус дегильмиз.
О ернинъ акимдары бизге: «Сиз намуслы адамлар олгъанынъызны мен бойле билирим: агъа-къардашларынъыздан бирини менде къалдырынъыз, сиз исе ашлыкъны алып, къоранталарынъыз ачлыкъ чеккенлери ичюн къайтынъыз.
Сенден джеза алгъан адамны олар къува, Сен яралагъан адамнынъ азапларыны даа зияде япалар.