24 Юсуф олардан четке чекильди ве агълап башлады. Сонъ оларгъа къайтты ве кене оларнен лакъырды этти. Олардан Шимеонны сайлады ве агъаларынынъ козьлери огюнде оны багъламагъа буюрды.
Учюнджи куню исе, олар эписи даа хаста олып яткъанларында, Якъупнынъ эки огълу, Динанынъ агъа-къардашлары Шимеон ве Левий къылычларыны алып, шеэрге къаршылыкъсыз кирип, эписи акъайларны ольдюрдилер.
Олар Юсуфнынъ анълагъаныны бильмей эдилер, чюнки о, оларнен терджиман ярдымынен лакъырды эте эди.
О, эм къардашынъызны, эм Биньяминни сизнен йиберсин деп, Къудретли Алла сизге бу адамнынъ мераметини тапмагъа ярдым этер. Манъа исе баласыз олмагъа къысмет олса, баласыз олайым, – деди.
– Раатсыз олманъыз, къоркъманъыз, – деди о. – Чувалларынъызгъа хазинени сизинъ Алланъыз ве бабанъызнынъ Алласы къойгъандыр. Кумюшинъиз манъа келип етти. Сонъ оларгъа Шимеонны алып кельди.
Сонъ Юсуф ашыкъып кетти, чюнки къардашына севгинен толды ве о, агълайджакъ къарарына кельди. О, ички одагъа кирди ве анда агълады.
Янында тургъанларнынъ огюнде озюни артыкъ къолда туталмайып, Юсуф: – Эр кес чыкъып кетсин! – деп къычырды. Юсуфнынъ янында кимсе къалмагъан сонъ, о, агъа-къардашларына ачылды.
О, ойле окюр-окюр агълады ки, тап мысырлылар эшиттилер, фыравуннынъ эви де эшитти.
Эр тюрлю къасеветлерини Озюне алды, юзюнинъ Мелеги оларны къуртарды, севгиси ве мераметинен оларны сатын алды, къадимий заманларда оларны къолларында алып ташыды.
Иса Ерусалимге якъынлашкъанда, шеэрни корип, онынъ алына козь яш тёкти ве:
Къувангъанларнен берабер къуванынъыз, агълагъанларнен берабер агъланъыз.
Эгер бир муче азап чексе, бутюн мучелер онен берабер азап чеке. Эгер бир муче макътав къазанса, бутюн мучелер онен берабер къувана.
Бизим баш руханийимиз къуветсизлигимизни анълай. О, бизлер киби, эр тарафтан сыналгъан эди, амма бизге бакъкъанда, ич бир гуна япмады.