17 Ве оларны учь куньге сакъчыларнынъ къолуна берди.
Сакъчыларнынъ башлыгъы Юсуфны оларгъа хызмет этмеге тайинледи. Везирлер сакъчыларнынъ къолунда бир къач вакъыт олдылар.
Юсуф онен берабер эфендисининъ сакъчылары къолунда отургъан фыравуннынъ везирлеринден: – Сизинъ чырайларынъыз бугунь не ичюн кедерли? – деп сорады.
– Бир кунь фыравун озь къулларына ачувланды, мени ве баш фурунджыны сакъчылар башлыгъынынъ эвинде сакъчылар къолуна берди.
Оларнынъ эписи эсир этиледжек, чукъургъа ташланаджакъ, зиндангъа къапатыладжакълар, чокъ вакъыт кечкен сонъ джезаланаджакълар.
Огъланны сакъчыларнынъ къолуна бердилер ве РАББИнинъ къарарыны бекледилер.
Олар Пётрнен Юханны туттылар, энди вакъыт кеч олгъаны ичюн, сабагъадже апске алдылар.
эльчилерни якъалап, шеэр зинданына ташладылар.
Бабаларымыз бизни къыскъа вакъыт ичинде озь истегенине коре тербиелей эдилер. Алла исе, бизнен Озь азизлигини пайлашмакъ ичюн, бизни файдамызгъа тенбиелей.