15 – Биз сизни сынармыз. Фыравуннынъ яшайышынен ант этем, эгер сизинъ кичик къардашынъыз мында кельмесе, сиз мындан чыкъмазсынъыз.
– Ёкъ, – деди о, оларгъа. – Мемлекетнинъ зайыф ерлерини бильмек ичюн кельдинъиз.
– Айткъаным киби, сиз джасуссынъыз, – деди оларгъа Юсуф.
Аранъыздан бирини алып ёлланъыз, о, барсын да, къардашынъызны кетирсин. Сиз исе къапалы олурсынъыз. Сонъ айткъанынъызнынъ догърулыгъы ачылыр. Ёкъ десенъиз, фыравуннынъ яшайышынен ант этем, сиз джасуссынъыз.
Лякин айткъанынъызнынъ догърулыгъыны исбатламакъ ве сизге ольмемек ичюн, кичик къардашынъызны манъа кетиринъиз, – деди. Олар ойле де яптылар.
– О ернинъ акимдары бизнен серт лакъырды этти. Бизни джасуслар деп сайды.
Лякин кичик къардашынъызны манъа кетиринъиз. О заман мен, сиз джасус олмайып, намуслы адам олгъанларынъызны билирим. Агъанъызны сизге къайтарырым ве сизлерге бу ерде алыш-веришнен огърашмагъа разылыкъ берерим», – деди.
Юсуф агъаларыны корип, оларны таныды. Лякин оларгъа дуйдурмайып, оларнен серт лакъырды этип башлады. – Сиз къайдан кельдинъиз? – деп сорады о олардан. – Ханаан топрагъындан, – дедилер олар. – Аш сатын алмакъ ичюн.
Ехуда онъа: – О адам бизге: «Эгер къардашынъыз сизнен олмаса, козюм огюне корюнменъиз», – деп кесен-кес айтты.
Эгер йибермесенъ, бармамыз. О адам бизге: «Эгер къардашынъыз сизнен олмаса, козюм огюне кельменъиз», – деди де, – деди.
РАББИнинъ Адынен ант этселер де, ялан айтып емин этелер.
– Насыл этип, санъа буны багъышлайым? Огъулларынъ Менден вазгечтилер, алла олмагъанларынен ант этип башлады. Мен оларны тойдура эдим, олар исе ороспулана, топ-топ ороспуларнынъ эвлерине бара эди.
Алланъ олгъан РАББИден къоркъ, Онъа хызмет эт ве тек Онынъ Адынен ант эт.
Энъ эвеля, агъа-къардашларым, не кок, не ер, не башкъа бир шейнен ант этменъиз. Къабаатлы олмамакъ ичюн, «эбет» олгъан ерде «эбет» сёйленъиз, «ёкъ» олгъан ерде «ёкъ» сёйленъиз.
Ханна: – Багъышларсыз, эфендим! Сизге догърусыны айтам, эфендим, Мен – мында янынъызда турып РАББИге дува окъугъан къадыным.
Шаул, фелестинлилерге къаршы чыкъаяткъан Давутны корип, орду башлыгъы Авнерден: – Авнер! Бу йигит кимнинъ огълу? – деп сорады. Авнер онъа: – Джанынънен ант этем, падишам, бильмейим, – деди.
Давут ант этип: – Бабанъ сенинъ манъа олгъан яхшы мунасебетинъ акъкъында яхшы биле, шунынъ ичюн озь-озюне: «Ёнатан къасевет этмесин деп, онынъ бир шейден хабери олмасын», – дей. Лякин РАББИ Адынен сенинъ огюнъде ант этем: меннен олюмнинъ арасында бир адым къалды, – деп айтты.