Куньлерден биринде зиндангъа къапалгъан Мысыр падишасынынъ сакиси ве фурунджысы тюшлер корьдилер. Эр бири озь тюшюни корьди. Экиси бир геджеде корьдилер. Эр бири хусусий мана ташыгъан тюш корьди.
– Эгер бу эки аджайип шейге инанмасалар ве сени динълемеселер, о заман дерьядан сув ал да, топракъкъа тёк. Дерьядан алынгъан сув топракъ устюнде къан олур.
Оларгъа бойле айт: РАББИ-ТААЛЯ шойле дей: – Фыравун, Мысыр падишасы! Мен санъа къаршым! Сен озенлернинъ ичинде яткъан буюк джанаварсынъ. Сен: «Нил дерьясы менимки, мен оны озюме яптым», – дейсинъ.