1 Бираз вакъыт кечкен сонъ, Мысыр падишасынынъ сакиси ве фурунджысы озьлерининъ эфендиси Мысыр падишасынынъ козю огюнде къабаат ишледилер.
Къолумда фыравуннынъ къадеси эди. Мен юзюмни алып, фыравуннынъ къадесине сыкътым ве къадени фыравуннынъ къолуна бердим, – деди.
Учь кунь ичинде фыравун башынъны юксельтир ве сени озь еринъе къайтарыр. Эвельде, саки олгъан вакътынъда киби, фыравуннынъ къадесини онынъ къолуна берерсинъ.
Баш фурунджы, яхшы тариф олгъаныны корип, Юсуфкъа: – Мен де тюш корьдим, – деди. – Мына, башымнынъ устюнде беяз отьмекке толу учь сепет.
Фыравун озь эки везири олгъан баш сакиге ве баш фурунджыгъа ачувланды
Куньлерден биринде зиндангъа къапалгъан Мысыр падишасынынъ сакиси ве фурунджысы тюшлер корьдилер. Эр бири озь тюшюни корьди. Экиси бир геджеде корьдилер. Эр бири хусусий мана ташыгъан тюш корьди.
Сонъ баш саки фыравунгъа: – Бугунь мен гуналарымны хатырладым, – деди.
Я Рабби, Санъа ялварам, къулунънынъ дуваларына къулакъ ас, Сенинъ Адынъдан севинген ве Сенден къоркъкъан къулларынънынъ дуваларыны да эшит. Шимди манъа, къулунъа, къысмет эт. Мен шу адамнынъ козьлеринде мерамет къазанайым!» О вакъыт мен падишанынъ сакиси эдим.
О гедже падишанынъ юкъусы къачты, ве о, хатыралыкъ куньделик тарих китабыны кетирмеге буюрды. Китапны падишагъа окъуп башладылар.