22 Цилла Тувал-Къаинни догъды; о, демирджи олып, бакъыр ве демирни дёге эди. Тувал-Къаиннинъ Наама деген къызкъардашы бар эди.
Явалнынъ Ювал деген къардашы бар эди; о, къавал ве сантыр чалгъан эписининъ бабасы-дедеси олды.
Ламех озь апайларына бойле деди: – Ада ве Цилла, айткъанымны динъленъиз. Ламехнинъ апайлары, сёзлериме къулакъ асынъыз: Эгер акъай мени яраласа, оны ольдюририм, огълан урса, оны да ольдюририм!
Шунынъ ичюн манъа алтындан, кумюштен, бакъыр ве демирден чешит шейлер япа бильген акъыллы адамны ёлла. Бу адам мавылы къырмызы, къою къырмызы ве мор тюсте басмаларнен чалышмагъа ве оймагъа бильмек керек. О, бабам Давут азырлагъан меним Ехудадаки ве Ерусалимдеки усталарымнен берабер чалышаджакъ.
Олардан сиз аладжакъ бахшышлар булардыр: алтын, кумюш, тунч,
Алтынны, кумюшни, бакъырны, демирни, къалайны, къуршунны
Къапуларынъдаки мандаллары – демир ве бакъырдандыр, къудретинъ куньлеринъе тенъ оладжакъ.
Анда бол аш ашайджакъсынъ ве бир шейге мухтадж олмайджакъсынъ. Бу топракъта къаяларда демир бар, дагълардан бакъыр тапып аладжакъсынъ.