21 Явалнынъ Ювал деген къардашы бар эди; о, къавал ве сантыр чалгъан эписининъ бабасы-дедеси олды.
Не ичюн сен мени алдатып, манъа бир шей айтмайып, менден гизли къачтынъ? Мен сени зевкъ-сефанен, тюркюлернен, даре ве сантырны чалдырып озгъарыр эдим.
Ада Явалны догъды; о, чадырларда яшагъан ве чобанлыкъ эткен адамларнынъ бабасы-дедеси олды.
Цилла Тувал-Къаинни догъды; о, демирджи олып, бакъыр ве демирни дёге эди. Тувал-Къаиннинъ Наама деген къызкъардашы бар эди.
Даре ве сантырнынъ авасына тюркю йырлайлар, къавал сесине къуваналар.
Даре чалып ве ойнап, Оны макътанъыз! Най ве телли алетлерде Оны макътанъыз!
Оларнынъ байрамларында сантыр, арфа, даре ве дюдюк чалыныр, шарап ичилир. Лякин РАББИнинъ ишлерине олар бакъмайлар, Онынъ япкъанларыны корьмейлер.
Арфада чалып йырлайсыз, Давут киби, чалгъы алетлеринде чалгъанынъызны тюшюнесиз.