17 Эфендисине айны сёзлерни айтып берди: – Сен бизге кетирген еудий деген къул, устюмден кульмек ичюн, манъа кельди.
эвдекилерини чагъырды ве оларгъа бойле деди: – Бакъынъыз, анавы бизим устюмизден кульсюн деп, бизге еудийни кетирди. О, меннен ятмакъ ичюн кельди. Амма мен юксек сеснен къычырдым.
Апай Юсуфнынъ урбасыны эфендисининъ эвге кельмесине къадар озюнде къалдырды.
Лякин мен къыямет котерип къычыргъанымда, о, урбасыны менде къалдырып, тышары чапып кетти.
Ахав Ильясны корип, ондан: – Бу сенсинъми, Исраильге къаза-беля кетирген адам? – деп сорады.
Мен исе, сагъыр киби, эшитмейим, агъзыны ачалмагъан тильсизге ошайым.
Эр кунь душманларым мени ютмагъа истей, манъа къаршы дженк эткенлер пек чокъ, эй, Юксельген Алла!
Якъын адамгъа къаршы ялан шаатлыкъ этме.
Ошек ташыманъыз. Ялан шаатлыкъ этип, джинаетчиге къол тутманъыз.
Керчек сёзлернинъ омрю узакъ, ялан лафнынъ исе – къыскъа.
Яланджы шаат джезасыз къалмаз, ялан айткъан адам да къуртулып оламаз.
Яланджы шаат джезасыз къалмаз, ялан айткъан да ёкъ олур.
Яланджы тиль ынджынгъан адамлардан нефрет эте, ялтакълангъан агъыз эляк азырлай.
О вакъытта баш руханий озь устюнде урбаларыны йыртып: – Куфюр! Бизлерге башкъа шаатларнынъ неге кереги бар? Мына энди О, Аллагъа куфюр эткенини озьлеринъиз эшиттинъиз.