Давут Ерусалимдеки эвине келип, эвини бакъмагъа къалдырылгъан он джариесини алды да, оларны сакъчылар къаравуллагъан эвге ерлештирди. Оларны анда тутты, амма оларнен ятмады. Олар бутюн омюрлери девамында анда къалдылар ве тул къадынлар киби яшадылар.
Давут, халкъны ольдюрген мелекни корип, РАББИге: – Мына мен гуна яптым, къанунгъа къаршы чыкътым. Бу къойлар исе, олар не япты? Сен мени ве бабамнынъ союны джезала, – деди.