Сонъ Авимелек Ибраимни озюне чагъыртып, бойле деди: – Недир бу сенинъ бизге япкъанынъ? Санъа къаршы мен насыл гуна яптым ки, сен мени ве падишалыгъымны бу буюк гунагъа батырдынъ? Сен манъа олмайджакъ шейлер яптынъ.
– «Бир адам апайыны къуваласа, о да кетип, башкъасынынъ апайы олса, биринджи акъайы апайына къайтармы?» – дейлер. Мемлекет бундан арам олмаз эдими? Сен бир чокъ ойнашларынънен ороспуландынъ, лякин кене де Манъа къайт! – дей РАББИ.
Амма сен озь гузеллигинъе ишандынъ ве санъа нам кетирген шейлерни озь ороспулыгъынъда файдаланып башладынъ. Кеткен-кельген эр бирине озюнъни бутюнлей бердинъ.
Эр бир ёлнынъ башында юксек ерлерни къурдынъ, гузеллигинъни харапладынъ, эр кеткен-кельгеннинъ огюнде аякъларынъны керип, ороспулыгъынъны чокълаштырдынъ.
Олар эвлеринъни якъаджакъ, бир чокъ къадынларнынъ козю огюнде сени джезалайджакълар. О вакъыт Мен сенинъ ороспулыгъынъа сонъ къояджагъым, бир даа ойнашларынъа бахшышларны бермейджексинъ.