18 – Санъа насыл пей къалдырайым? – деп сорады Ехуда. – Сыджымынен мууринъни ве къолунъдаки таякъны, – деди онъа Тамар. Ехуда онъа бутюн сорагъанларыны берди ве онен ятты. Тамар ондан юклю олды.
– Санъа къой-эчкилеримден бир улакъны ёлларым, – деди Ехуда. – Ёлламагъанынъдже пей къалдырырсынъмы? – деди Тамар.
Сонъ Тамар кетип, бетиндеки орьтюни чыкъарып, кене озюнинъ туллукъ урбаларыны кийди.
Фыравун, озюнинъ къолундан юзюкни чыкъарып, Юсуфнынъ къолуна кийдирди. Устюне индже кетенден тикильген урбалар кийдирди, бойнуна алтын зынджыр такъты.
– Озюмнен ант этем, – дей РАББИ. – Эй, Ехуда падишасы, Ехоякимнинъ огълу Еконья сагъ элимдеки юзюк олсанъ да, сени андан чыкъарып атар эдим.
Ороспулыкъ, шарап ве юзюм шырасы адамларны акъылдан айыра.
Келининънен ятма. О – огълунънынъ апайыдыр, онен ятма.
Амма бабасы къулларына: «Тез олунъ, энъ яхшы урба кетирип, оны кийиндиринъиз, къолуна юзюк такъынъыз, аякъларына аякъкъап кийсетинъиз.