7 – Мына биз тарлада багъ багълагъанымызда, меним багъым дос-догъру турды. Сизинъ багъларынъыз меним багъымнынъ этрафыны сарып, онъа седжде эттилер!
Санъа халкълар хызмет этсинлер, миллетлер бель буксюнлер. Агъаларынъа акимдарлыкъ эт, ананънынъ огъуллары санъа бель буксюнлер. Сени къаргъагъан адамлар къаргъышлы олсун, сени багъышлагъан адамлар багъышлангъан олсунлар!
Юсуф оларгъа: – Корьген тюшюмни динъленъиз, – деди.
О вакъыт мемлекетнинъ акимдары Юсуф эди. Бутюн ер юзюндеки халкъкъа ашлыкъны о, сата эди. Юсуфнынъ агъалары онъа келип, седжде эттилер.
Юсуф олар акъкъында корьген тюшлерини хатырлады ве оларгъа: – Сиз джасуссынъыз, – деди. – Бу мемлекетнинъ зайыф ерлерини бильмек ичюн кельдинъиз.
Юсуф эвине кирди. Агъа-къардашлар онъа бахшышларыны берип, седждеге къапандылар.
– Бабамыз, сенинъ къулунъ, сагъ-селямет, – дедилер олар. – Даа сагъ. Олар башларыны эгип, кене седждеге къапандылар.
Ехуда ве онынъ агъа-къардашлары Юсуфнынъ эвине кельгенде, Юсуф даа анда эди. Олар онъа седжде эттилер.
Ехуда Юсуфнынъ янына кельди ве: – Эфендим, афу эт. Сен фыравунгъа тенъсинъ, лякин къулунъа, къулакъларынъа бир сёз айтмагъа разылыкъ бер ве къулунъа гъазапланма.
Эфенди къулларындан: «Сизинъ бабанъыз я да къардашынъыз бармы?» – деп сорады.
Агъалары озьлери келип, онъа седжде эттилер ве: – Иште, биз сенинъ къулларынъмыз, – дедилер.
Исанынъ Адына коктеки, ер юзюндеки ве ер тюбюндеки эр ким тиз чёксюн
О, Озь беденининъ, яни иманлылар джемиетининъ башыдыр. О – башланув, олюлерден тирильгенлерден де биринджидир, ве эр бир шейде биринджилик Онынъкидир.