30 ве къардашларына къайтып: – Огълан ёкъ. Я мен? Мен къайда кетейим? – деди.
– Айдынъыз, шимди барайыкъ да, оны ольдюрейик, къуюгъа атайыкъ, сонъ: «Оны кийик айван ашады», – деп айтайыкъ. Тюшлеринден не олып чыкъаджагъыны корермиз.
– Бизлер, сенинъ къулларынъ, он эки агъа-къардашмыз, – дедилер олар. – Ханаан топрагъындан олгъан бир адамнынъ огъуллары оламыз. Мына, кичигимиз шимди бабамызнен. Даа бири исе энди ёкъ.
Биз он эки агъа-къардашмыз, бир бабанынъ огъулларымыз, бири энди ёкъ, кичиги исе шимди Ханаан топрагъында бабамызнен», – дедик.
РАББИ бойле дей: – Рама шеэринде бир сес эшитиле, агълав ве аджджы къыямет! Балалары артындан Рахель агълай, тынчланмагъа истемей; онынъ балалары ёкъ энди!