28 Мидьян базиргянлары янларындан кечкенде, агъалары Юсуфны къуюдан чыкъарып, оны исмаиллилерге йигирми кумюш акъчагъа саттылар. Исмаиллилер Юсуфны Мысыргъа алып кеттилер.
О, Ибраимге Зимран, Ёкъшан, Медан, Мидьян, Ишбакъ ве Шуах адлы огълан балаларны тапты.
Агъалары аш ашамагъа отургъанда, козьлерини котерип, Гилад тарафындан кельген исмаиллилернинъ керваныны корьдилер. Керван девелери тюрлю тереклерден алынгъан къокъулы сакъызларны алып кете эдилер, буларны Мысыргъа алып бара эдилер.
Мидьянлылар исе Юсуфны Мысырда фыравуннынъ везири ве сакъчыларнынъ башлыгъы олгъан Потифаргъа саттылар.
Юсуфны Мысыргъа кетирдилер. Оны мында кетирген исмаиллилернинъ къолундан Потифар адлы мысырлы сатын алды. Потифар – фыравуннынъ везири ве сакъчыларнынъ башлыгъы эди.
Мени еудийлернинъ топрагъындан хырсызладылар. Эм мында, мени зиндангъа ташламакъ ичюн, бир шей япмадым, – деди.
Юсуфнынъ агъалары бабаларынынъ ольгенини корип: – Эгер Юсуф бизге къаршы нефретленсе ве, биз онъа япкъан бутюн яманлыкълар ичюн, бизден интикъам алмагъа истесе, не япармыз? – деп тюшюндилер.
Ер ярылып, Датанны ютты, Авирамнынъ тарафдарларыны къаплап алды.
Ордуларнынъ РАББИ-Таалясы, меним дувамны динъле! Къулакъ ас, эй, Якъупнынъ Алласы! Сэла
Мидьяндаки руханийнинъ еди къызы бар эди. Олар, шу къуюгъа келип, бабаларынынъ къой-эчкилерине сув бермек ичюн, сув чекип ашлавларны толдурдылар.
Ким башкъа адамны хырсызласа, хырсызлангъанны къуллукъкъа сатса я да сатып етиштирмесе де, эписи бир ольдюрильсин.
Чокътан-чокъ девелер, Мидьяндан ве Эфадан боталар топрагъынъны толдураджакъ. Шевадаки бутюн халкъ санъа келеджек, алтын ве къокъулы майны кетиреджек, РАББИге макътав йырларыны йырлайджакълар.
Йирмеяны йиплернен чекип, къуюдан чыкъардылар. Сонъ Йирмея къаравуллар азбарында къалды.
Беш яшындан башлап 20 яшынадже олгъан огъланнынъ фияты 20 кумюш, къызнынъ фияты он кумюш олсун.
Ольдюрильген мидьянлы къызнынъ ады исе – Козбий. О, Цурнынъ къызы, Цур исе халкъларнынъ башы, мидьянлы сой башлыгъы эди.
– Мидьянлыларгъа уджюм этинъиз ве оларны ёкъ этинъиз.
– Исаны къолунъызгъа тутып берсем, манъа не берерсиз? – деп сорады. Олар Иудагъа отуз кумюш сайып бердилер.
Шунынънен Йирмея пейгъамбернинъ агъзындан айтылгъаны беджерильди: Исраиль огъуллары Онъа фият къойгъан отуз кумюшни алды.
Бабаларымыз Юсуфны пахыллап, оны Мысыргъа саттылар. Лякин онен Алла эди.
Исраиллилер Гидонгъа риджа эттилер: – Сен бизни мидьянлылардан къуртаргъанынъ ичюн, бизим укюмдарымыз ол. Сенден сонъ огълунъ укюмдарлыкъ япсын, сонъ исе торунынъ.
Сонъ девам этти: – Меним сизге бойле риджам бар: эр кес манъа дженк авындан бирер сыргъа берсин. Душманларынынъ чокъ алтын сыргъасы бар эди, чюнки олар исмаиллилер эди.