19 Олардан бири башкъаларына: – Ана тюш эфендиси келе, – деди.
ве бойле тюш корьди: ер устюнде мердивен тура, онынъ тёпеси коклерге тие, ве Алланынъ мелеклери онынъ устюнден котериле ве эне эдилер.
Агъалары Юсуфны пахылладылар, амма бабасы онынъ икяесини акъылында къалдырды.
Агъалары оны узакътан корьдилер, ве о, оларнынъ янына кельмезден эвель, оны ольдюрмек ичюн, озьара гизлиден сырлашмагъа башладылар.
– Айдынъыз, шимди барайыкъ да, оны ольдюрейик, къуюгъа атайыкъ, сонъ: «Оны кийик айван ашады», – деп айтайыкъ. Тюшлеринден не олып чыкъаджагъыны корермиз.
Бир вакъыт Юсуф тюш корьди ве оны агъаларына айтып берди, олар исе онъа къаршы даа зияде нефретлендилер.
Окъчулар онъа душманлыкъ этип ве окълар атып, уджюм эттилер.