11 Сонъ даа бойле деди: – Мен – Къудретли Алладырым! Догъып арт ве чокъ сайылы ол! Сенден халкъ, пек чокъ халкълар асыл оладжакъ, падишалар да сенден асыл оладжакълар!
Мен сенден буюк халкъ асыл этерим, сени багъышларым, адынъны намлы этерим. Сен озюнъ Алланынъ бахшышы ол!
Сенинъ эвлятларынъны Мен тоз дайын чокъ сайылы этерим: ер юзюнде тоз данелерини саймагъа имкян олмагъаны дайын, эвлятларынъны да саймагъа чареси олмаз.
РАББИ Ибрамны чадырдан чыкъарды ве онъа: – Кокке бакъып, йылдызларны сай: сайып оладжакъсынъмы? – деди. – Эвлятларынъ да бойле оладжакътыр!
Ибрам 99 яшында олгъанда, онъа РАББИ келип: – Мен – Къудретли Алладырым. Козюм огюнде ачыкъ яшап, къусурсыз ол.
– Мен оны багъышларым, ве санъа ондан огълан бала берерим. Сарени багъышларым, ве ондан миллетлер ве халкъ падишалары асыл олурлар.
– Меним санъа васиетим будыр: сен чокъ халкъларнынъ бабасы-дедеси оладжакъсынъ, – деди.
РАББИ ичюн къыйын ве япып оламайджакъ шей бармы? Келеджек йылы, кесильген куню Мен санъа келирим, ве о заман Сареде энди огълан бала олур, – деди.
Ибраимден улу ве кучьлю халкъ асыл оладжакътыр; Ибраим вастасынен ер юзюндеки бутюн халкълар эйилик тападжакълар.
санъа мытлакъа бол эйиликни берерим, эвлятларынъны кок йылдызлары дайын, денъиз ялысындаки къум дайын, мытлакъа чокъ сайылы этерим. Сенинъ эвлятларынъ душманларыны енъеджеклер ве бойсундыраджакълар.
Эвлятларынъ топракъ тозу дайын чокъ сайылы оладжакъ, гъарп ве шаркъкъа, шималь ве дженюпке даркъалып яшайджакъ. Сенинъ ярдымынънен ве эвлятларынънынъ ярдымынен бутюн ер юзюндеки халкъларны багъышларым.
Сен бойле дединъ: «Керчектен де, Мен санъа яхшылыкъ япарым, сенинъ эвлятларынъны саймагъа чареси олмагъан денъиз къуму дайын чокъ сайылы этерим».
Исраиль огъулларынынъ падишалары падишалыкъ эткенлеринден эвель, Эдом мемлекетинде падишалыкъ эткен падишалар будыр:
О, эм къардашынъызны, эм Биньяминни сизнен йиберсин деп, Къудретли Алла сизге бу адамнынъ мераметини тапмагъа ярдым этер. Манъа исе баласыз олмагъа къысмет олса, баласыз олайым, – деди.
– Мен – Аллам, бабанънынъ Алласыдырым, – деди Алла. – Мысыргъа бармагъа къоркъма. Анда Мен сенден буюк халкъ асыл этерим.
Исраиллилер Мысырда Гошен топрагъында яшап, топракъларгъа саип олдылар, догъып арттылар ве чокъ сайылы олдылар.
Алла Нухны ве огъулларыны бойле деп багъышлады: – Догъып чокълашынъыз ве ер юзюни толдурынъыз.
Сизлер догъып артынъыз ве ер юзюнде ерлешип чокълашынъыз.
О, Озь сёзюни Ибраимге ве Озь антыны Исхакъкъа берген эди.
Буны Якъупкъа низамнаме деп къойды, Исраильге эбедий васиет деп берди.
«Ханаан ерини санъа береджегим, о, сенинъ топракъ мирасынъ олур», – деди.
Исраиллилер догъып арттылар, зияделештилер ве чокъ сайылы олдылар, ве Гошен виляети оларнен толдурылды.
Алла оларнынъ инъильтилерини эшитти ве Озюнинъ Ибраимге, Исхакъкъа ве Якъупкъа берген васиетини хатырлады.
Мен Ибраимге, Исхакъкъа, Якъупкъа «Къудретли Алла» Адымнен келе эдим, лякин «РАББИ» деген Адымнен оларгъа ачылмадым, – деди.
Сонъ Якъупкъа берген васиетимни, Исхакъкъа берген васиетимни ве Ибраимге берген васиетимни акъылыма кетиреджегим. Топракъны да акъылыма кетиреджегим.
сизлерге Баба олурым. Сизлер Меним огъул ве къызларым олурсыз, – дей Къудретли Рабби.