О, айткъаны киби, олар бир бугъаны алып азырладылар ве сабадан уйлегедже Баалны чагъырып: – Баал, бизге джевап бер! – деп къычырдылар. Лякин не бир сес эшиттилер, не де бир джевап алдылар. Сонъ олар япкъан къурбан ерининъ этрафында сычрап башладылар.
Исраильнинъ Алласыны корьдилер. Онынъ аякъларынынъ тюбюнде темиз кок якъуттан япылгъан, кок дайын тер-темиз олгъан мейданчыкъкъа ошагъан бир шей бар эди.
ве: «Мына РАББИ-Таалямыз бизге Озюнинъ Шуретини ве улулыгъыны косьтерди. Атеш ичинден сесини де эшиттик. Бугунь биз буны корьдик ки, Алла адамнен лаф этип ола, ве о адам сагъ къала.