27 – Адынъ недир? – деп сорады О. – Якъуп, – деди Якъуп.
О, Якъупкъа: – Мени йибер, энди танъ ата, – деди. – Мени багъышламагъанынъдже, сени йибермем, – деди Якъуп.
О вакъыт О, Якъупкъа: – Бугуньден сонъ сенинъ адынъ Якъуп дегиль де, Исраиль оладжакъ. Сен Алланен ве адамларнен курештинъ ве енъдинъ, – деди.
Алла: – Сенинъ адынъ Якъуп. Лякин илериде адынъ Якъуп олмайджакъ, адынъ «Исраиль» оладжакътыр, – деди. Бойле этип, Алла Якъупнынъ адыны Исраиль къойды.
Баланынъ анасы: – РАББИнинъ огюнде ве сенинъ огюнъде ант этем: сенинъ пешинъден къалмам! – деди. Сонъ Эль-Яса турып, онынъ артындан кетти.
Явец Исраильнинъ Алласыны чагъырып: «РАББИм! Манъа Озь эйилигинъни косьтергейдинъ, топрагъымнынъ сынъырларыны кенишлеткейдинъ, меним янымда олгъайдынъ, мени къорчалагъайдынъ, мен дерт чекмегейдим!» – деди. Сонъ РАББИ Явецке тилегини берди.
Баш чалгъыджы ичюн. Давутнынъ зебуры.
Якъуп Арам тарлаларына къачты, Исраиль бир апай ичюн хызмет этти, апайына эвленмек ичюн, о, къой бакъты.