47 Лаван бу тёпенинъ адыны Егар-Сахадута деп къойды, Якъуп исе оны Гъал-Эд деп адландырды.
Якъуп сой-сопларына: – Ташларны джыйынъыз, – деди. Олар ташларны кетирип, бир тёпе яптылар, ве о тёпенинъ устюнде ашап-ичтилер.
Олар Гилад ве Тахтим-Ходший деген ерге, сонъ Дан-Яан ерине кельдилер, Сидоннынъ чевресини айландылар ве Сидон ёлуны кечтилер.
Шунынъ ичюн биз де, чевре-четимизде не къадар чокъ шаат олгъанда, озь устюмизден эр бир агъырлыкъны ве бизни токътаткъан гунаны бир четке ташлайыкъ, бизге азырлангъан яшайыш ёлумызны сабырнен кечейик.
Рубен ве Гъад огъуллары: «О, бизим шаатымыздыр: Алла – РАББИдир», – дегенлери ичюн, къурбан ерини «Шаат» деп адландырдылар.