34 Рахель исе путларны алып, девенинъ эгери тюбюне къойды ве озю эгер устюне отурды. Лаван бутюн чадырны акътарып чыкъты, лякин бир шей тапмады.
Сонъ Якъуп балаларынен апайларыны девелер устюне отуртты,
Лаван къойларны къыркъмагъа кеткенде, Рахель бабасынынъ путларыны хырсызлады.
Лаван Якъупнынъ, Леанынъ ве эки хызметчи апайынынъ чадырларыны бакъып чыкъты, лякин тапалмады. Леанынъ чадырындан чыкъып, Рахельнинъ чадырына кирди.
Рахель бабасына: – Эфендим, къаршынъа турып оламагъаным ичюн, манъа ачувланма: устюм кирли, – деди. Лаван эр ерни акътарып чыкъты, лякин путларны тапмады.
Исраиллилер чокъ вакъыт ичинде падишасыз, ёлбашчысыз яшайджакъ. Оларнынъ не къурбанлары, не къурбан ери, не эфод, не эв путлары оладжакъ.
Акъувы олгъан адам отургъан эр араба акъшамгъадже арам олур.
Микъа оларгъа джевап берип: – Сизлер мен яптыргъан аллаларымны алып кеттинъиз, руханийимни де алып кеттинъиз, – деди. – Меним бир шейим къалмады! Даа да: «Не олды?» – деп сорайсызмы? – деди.
– Исьян котермек – фал бакъмакъ киби, инатлыкъ – путларгъа ибадет киби гунадыр. Сен РАББИнинъ сёзлерини ред эткенинъ ичюн, О да сени терк этти, энди падиша олмайджакъсынъ, – деди.