Эгер бабамнынъ Алласы, Ибраимнинъ Алласы ве Исхакънынъ Дешети меннен олмагъан олса, сен мени бош къолумнен йиберер эдинъ. Лякин Алла меним белямны ве къолларымнынъ ишини корьди ве тюневин сени суд этти.
Куньлерден биринде зиндангъа къапалгъан Мысыр падишасынынъ сакиси ве фурунджысы тюшлер корьдилер. Эр бири озь тюшюни корьди. Экиси бир геджеде корьдилер. Эр бири хусусий мана ташыгъан тюш корьди.
О геджеси Алла Беламгъа келип: – Эгер бу адамлар сени чагъырмакъ ичюн кельген олсалар, тур да, кет оларнен, лякин ялынъыз Мен санъа айтаджакъ шейлеримни яп, – деди.
«Балакъ манъа кумюшке ве алтынгъа толу озь эвини берсе биле, РАББИнинъ буюргъаныны бозмагъа, озь истегимнен кичик я да буюк ич бир шей япып оламам. РАББИ не десе, оны айтаджагъым».
Сен исе Алланъ олгъан РАББИнинъ огюнде бойле айт: «Дедем гъурбетликте кочеяткъан арамлы экен. О, Мысыргъа кеткен ве анда аз союнен гъурбетликте яшап башлагъан. Анда ондан буюк, къудретли ве чокъ сайылы миллет асыл олгъан.