23 Лаван сой-сопларыны янына алып, Якъупнынъ артындан еди кунь къувалады, Гилад байырларында онъа якъынлашты.
Ибрам Луткъа: – Бизим арамызда ве чобанларымызнынъ арасында дава олмасын. Биз тувгъанмыз да!
ве бойле деди: – Озюнинъ мераметини эфендиме эйлеген ве ишанчлы олгъан РАББИге, Ибраим-эфендимнинъ Алласына бинъ шукюрлер олсун! РАББИ мени дос-догъру ёлнен эфендимнинъ къардашынынъ эвине кетирди.
Учюнджи куню Лавангъа Якъуп къачкъаны акъкъында етиштирдилер.
Лякин о геджеси Алла арамлы Лавангъа тюшюнде келип, онъа: – Бакъ, мукъайт ол, Якъупкъа къаршы бир къыйыш лаф айтма! – деди.
Чокъ вакъыт кечкен сонъ, Муса орта яшлы огълан олып, озь халкъына кельди ве оларнынъ агъыр иш япкъанларыны корьди. Сонъ о, озь халкъындан бири олгъан еудийни бир мысырлы ургъаныны корьди.
Экинджи куню чыкъып, Муса эки еудийнинъ котеклешкенлерини корьди ве ынджыткъан союна: – Не себептен сен достунъны урасынъ? – деди.