13 Мен Бет-Эльде санъа корюнген Алладырым. Анда сен таш абиденинъ устюне зейтюн ягъы тёктинъ ве анда Манъа сёз бердинъ. Шимди бу ерден чыкъып кет де, сой-сопларынънынъ топрагъына къайт», – деди.
«Якъуп!» – деп чагъырды мени тюшюмде Алланынъ Мелеги. «Мен мындам», – дедим мен.
Рахель ве Леа Якъупкъа бойле джевап бердилер: – Бабамызнынъ эвинде мирасымыз ве барлыгъымыз ёкъ.
РАББИ Якъупкъа: – Баба-деделеринънинъ топрагъына, сой-сопларынъа къайт, – деди. – Мен сеннен олурым.
Сонъ Якъуп ялварды: – Дедем Ибраимнинъ Алласы, бабам Исхакънынъ Алласы, манъа: «Сенинъ топрагъынъа, сой-сопларынъа къайт, Мен санъа яхшылыкъ япарым», деген РАББИ!
Алла Якъупкъа бойле деди: – Барып, Бет-Эльге кет ве анда ерлеш. Анда агъанъ Исавдан къачкъанынъда санъа корюнген Аллагъа къурбан ери яп.
анда къурбан ери къурды. О, бу ернинъ адыны Эль-Бет-Эль деп къойды. Якъуп агъасындан къачкъанда, Алла онъа мында пейда олгъан эди.