23 Рахель юклю олды ве огълан бала тапып: – Алла меним масхаралыгъымдан азат этти, – деди.
РАББИ Якъупнынъ Леаны корьмеге козю олмагъаныны корьди ве онынъ къурсагъыны бала-чагъалы этти; Рахель исе бала тапып оламай эди.
О куню еди къадын бир эркекни тутып, онъа бойле айтаджакълар: – Озь отьмегимизни ашайджакъмыз, озь урбаларымызны киеджекмиз, тек бизге эвлен де, адынъны ташымагъа разылыкъ бер. Акъайгъа чыкъмагъанымыз ичюн, устюмиздеки масхаралыкътан азат эт.
Халкъ исе Зекъарьяны беклей, онынъ Алланынъ Сарайында бу къадар чокъ отургъанына шаша эди.
О: «Буны мен ичюн Рабби япты. Устюмден адамлардан корьген масхаралыгъымны алмагъа истеди», – дей эди.
Давутнынъ союндан олгъан Юсуф адлы адамгъа нишанлы олгъан бир къызгъа ёллады. Къызнынъ ады Мерьем эди.
Сонъ даа бабасына: – Тек бир истегим бар: эки ай беклеп тур. Мен дагъларгъа кетип, достларымнен берабер къыз олып къаладжагъыма агълайджагъым! – деп къошты.