6 Апай бу терекнинъ махсуллары ашкъа ляйыкъ, гузель, козьге яхшы корюнгенини ве бильги ваде бергенини корьди. Махсулны узьди ве ашады. Янында олгъан акъайына да берди. Акъайы да ашады.
– О махсулларны манъа Сен берген апайынъ берди, ве мен ашадым, – деди адам.
Адамгъа исе РАББИ: – Апайынъны динълединъ; Мен, ондан махсул ашама деп, ясакъ эткен теректен ашадынъ! Шимди сенинъ ичюн ер юзю лянет олсун! Омюр-билля чекишип, махсулларыны дертнен ашайджакъсынъ.
Эфендисининъ апайы онъа козь ташлады ве: – Меннен ят, – деди.
Адамларнынъ къызлары дюльбер олгъанларыны корип, Алланынъ огъуллары, ким къайсы союны сайлап алса, оларны озьлерине апай этип ала эдилер.
Бир кунь акъшам устю Давут, тёшегинден турып, сарайынынъ дамында кезине эди ве дам устюнден бир ювунгъан къадынны корьди. О къадын пек дюльбер эди.
Алланынъ адамы онен берабер къайтты, онынъ эвинде аш ашады, сув ичти.
Истекнен ич бир къызгъа бакъмамагъа козьлериме буюрдым.
– Инсан огълу! Бакъ, сенинъ севимли кишинъни сенден хасталыкънен аладжагъым. Амма сен аджынма ве агълама, козьяш да тёкме.
РАББИ-ТААЛЯ Исраиль халкъына шойле дей: «Бакъ, Мен бойле япаджагъым ки, Меним Азиз Еримни, кучюнъизнинъ къуванчыны, козь бебегинъизни, джанларынъызнынъ севинчини арамлайджакълар. Сизлерде къалгъан огъулларынъыз ве къызларынъыз исе къылычтан оледжеклер».
Сен исе, инсан огълу, бекле. Мен оларнынъ къалесини, къуванчыны ве шуретини, козь бебеклерини ве джанларынынъ севинчи олгъан огъулларыны ве къызларыны тартып алгъан куню
Олар исе Адемге ошап, васиетимни бозды, анда Менден вазгечти.
Мен исе сизге айтам: ким бир къадынгъа бозукъ ниетнен бакъса биле, гонълюнде о къадыннен гуна ичине энди баткъан ве садыкълыгъыны бозгъан.
Ве Адем алданмады, къадын исе алданды ве ёлдан урулды.
гъаниметнинъ арасында Шинар мемлекетининъ аджайип урбасыны, эки кило кумюш ве ярым кило агъырлыгъында бир кесек алтынны корьдим, оларны бегенип алдым. Бу шейлерни чадырымнынъ ортасында топракъта сакъладым. Кумюшни чукъурнынъ тюбюне къойдым.
Дюньядаки эр шей: беден истеклери, козьлер истеклери, зенгинликнен макътанув, – Бабадан дегиль, лякин дюньядандыр.
Тойнынъ еди куню девамында, апай агълап, Шимшоннынъ пешинден къалмады, агълады. Апайы о къадар бездирди ки, единджи куню Шимшон тапмаджанынъ джевабыны айтты, апайы исе буны озь халкъынынъ адамларына еткизди.