1 РАББИ-Тааля яраткъан бутюн тарла айванларындан энъ айнеджи йылан эди. Йылан апайдан: – Бу багъчанынъ бир тюрлю махсулыны ашамагъа Алла сизге разылыкъ бермегени догърумы? – деп сорады.
Бири йыкъылса, башкъасы достуна ярдым этер. Амма бири йыкъылса, оны котермеге кимсе олмагъанынынъ алы фенадыр.
О куню РАББИ агъыр, буюк ве къавий къылычынен ливьятанны – къачкъан йыланны ураджакъ, ливьятанны – бургъучлангъан йыланны джезалайджакъ, денъиз аждерханы ольдюреджек.
Мына, Мен сизлерни къашкъыр сюрюсине къойлар киби ёллайым. Сиз йыланлар киби акъыллы ве гогерджинлер киби саде олунъ.
Онынъ янына Сынавджы кельди де: – Эгер Сен Алланынъ Огълу олсанъ, айтчы, бу ташлар отьмек олсунлар! – деди.
бойле деди: – Эгер Сен Алланынъ Огълу олсанъ, Озюнъни ашагъа ташлачы. Алланынъ Китабында язылгъан ки, О, Сенинъ акъкъынъда Озь мелеклерине эмир этер, ве олар Сени къолларында котерип кетерлер, аякъларынъ ташкъа сюрюнмез.
– Эгер тиз чёкип, манъа ибадет этсенъ, Санъа буларнынъ эписини берерим, – деди.
Бунынъ шашыладжакъ шейи ёкъ: Шейтаннынъ озю ярыкъ мелегининъ къыяфетини ала.
Амма къоркъам ки, йылан айнеджиликнен Аваны алдаткъаны киби, сизинъ фикирлеринъиз де бозулып, Месихнинъ артындан адийликнен ве темизликнен юрмектен вазгечеджексинъиз.
Акъайлар, апайларынъызнен, олар зайыфча олгъаныны анълап, яшанъыз. Оларны урьмет этинъиз, чюнки олар да сизнен берабер эйи эбедий аятны мирас киби аладжакълар. О вакъытта дуваларынъызгъа ич бир шей кедер этмез.
Йылан исе, оны сувлар алып кетсин деп, къадыннынъ артындан озь агъзындан озен киби сув тёкти.
Буюк аждерха, Иблис ве Шейтан адыны ташыгъан, бутюн дюньяны алдатып ёлдан ургъан къадимий йылан ер юзюне ташланды. Ер юзюне онынъ мелеклери де ташландылар.
Мелек аждерханы, яни Иблис ве Шейтан деген къадимий йыланны тутып, оны бинъ йылгъа багълады,