3 Анда бутюн сюрюлер топлангъан сонъ, ташны четке юварлатып къоя эдилер ве къой-эчкилерге сув бере эдилер. Сонъ ташны кене озюнинъ ерине, къуюнынъ агъзына къоя эдилер.
Бакъып, тарлада къуюны ве онынъ янында къой-эчкилерининъ учь сюрюси яткъаныны корьди. Бу къуюдан адамлар сюрюлерге сув бере эдилер. Къуюнынъ агъзы балабан ташнен япылгъан эди.
– Агъаларым, сиз къайдансынъыз? – деп сорады чобанлардан Якъуп. – Харанданмыз, – деп джевап бердилер олар.
Лякин олар: – Сув берип оламаймыз. Эписи сюрюлер топлангъан сонъ, адамлар ташны къуюнынъ агъзындан четке юварлатырлар да, биз къой-эчкилеримизге сув берермиз, – дедилер.
Лякин чобанлар келип, оларны четке къувдылар. О заман Муса турып, къызларны къуртарды, оларнынъ къой-эчкилерине сув берди.
Меним къызкъардашым, келиним – килитленген багъча, къорчалангъан бир къую, къапалы бир чокъракъ.
Къуюлар янында сюрюлерни больген адамларнынъ сеслери РАББИнинъ къусурсыз ишлери акъкъында йырлайджакълар, Исраиль ёлбашчыларынынъ ишлери акъкъында айтаджакълар! О заманда РАББИнинъ халкъы шеэрлернинъ къапуларына келеджек!