Сонъ Авимелек Ибраимни озюне чагъыртып, бойле деди: – Недир бу сенинъ бизге япкъанынъ? Санъа къаршы мен насыл гуна яптым ки, сен мени ве падишалыгъымны бу буюк гунагъа батырдынъ? Сен манъа олмайджакъ шейлер яптынъ.
Эр кимнинъ иши исе белли оладжакъ. Къыямет куню оны косьтереджек, чюнки атеш оны ачыкъ-айдын япаджакъ. О вакъытта эр кимнинъ иши насыл экенини атеш сынайджакъ.
О заман Адоний-Безек: – Аякъларынынъ ве къолларынынъ баш пармакълары кесик етмиш падиша меним софрам тюбюнде отьмек уфакъларыны топлай эдилер. Мен япкъанымны энди Алла манъа япты, – деди. Сонъ оны Ерусалимге кетирдилер, ве о, анда ольди.