14 Лаван онъа: – Керчектен де, сен меним кемигим, меним вуджудымсынъ! – деди. Якъуп онда бир ай отурды.
Ибрам Луткъа: – Бизим арамызда ве чобанларымызнынъ арасында дава олмасын. Биз тувгъанмыз да!
Адам: – Бу, меним кемигимден къопкъан кемиктир, джан-джигеримден къопкъан парчамдыр. О, акъайдан алынгъаны ичюн, апай деп адланаджакъ, – деди.
онынъ сой-сопы, Рефикъанынъ огълу олгъаныны айтты. Рахель чапып кетти ве эписини бабасына айтты.
Сонъ Лаван Якъупкъа бойле деди: – Аджеба, сен меним союм олгъанынъ ичюн, манъа бес-бедава хызмет этеджексинъми? Насыл акъ тёлейим санъа, айт.
Келинъ, оны исмаиллилерге сатайыкъ, бизим къолумыздан ольмесин. Насыл да олса, о, бизим къардашымыз, джан-джигеримиздир, – деди. Агъа-къардашлары онынъ сёзюне къол туттылар.
Эписи Исраиль къабилелери Давуткъа Хевронгъа келип, онъа: – Биз эпимиз – сенинъ сой-сопларынъмыз.
Достунъа ишанма, танышынъа таянма, янынъда яткъан къадынынъа биле бир шей айтма.
Бельки, сойдашларымнынъ куньджюлигини къозгъайджагъым ве олардан базыларыны къуртараджагъым.
чюнки биз – Онынъ беден къысымларымыз.
– Шекем сакинлерине айтынъыз: «Сизге не яхшы оладжакъ: сизни Еруббаалнынъ етмиш огълу, я да бир киши идаре этсинми? Унутманъыз ки, мен сизинъ къан-къандан, кемик-кемиктен догъмушынъызым».