21 эгер мен эсен-аман бабамнынъ эвине къайтсам ве РАББИ меним Аллам олса,
– Мен Арамда, Гешур топрагъында яшагъанда, бойле адакъ бердим: эгер РАББИ мени Ерусалимге къайтарса, мен РАББИге хызмет этеджегим, – дедим.
Сонъ Шаулнынъ торуны Мефивошет падишанынъ къаршысына чыкъты. О, падишанынъ кеткенинден берли эсен-аман къайтып кельмегениндже аякъларыны ювмагъан, мыйыгъыны къыркъмагъан ве урбаларыны ювмагъан эди.
Лякин Мефивошет падишагъа джевап берип: – Падиша-эфендим, сен эсен-аман эвге къайткъанынъ ичюн, Цива эписи тарлаларны алсын, – деди.
Бундан сонъ Нааман: – Ойле олса, къулунъа эки къатыр котерип аладжакъ топракъ берсинлер. Къулунъ энди РАББИден башкъа аллаларгъа бутюнлей якъыладжакъ къурбанлар чалмайджакъ ве бахшышлар бермейджек.
Явец Исраильнинъ Алласыны чагъырып: «РАББИм! Манъа Озь эйилигинъни косьтергейдинъ, топрагъымнынъ сынъырларыны кенишлеткейдинъ, меним янымда олгъайдынъ, мени къорчалагъайдынъ, мен дерт чекмегейдим!» – деди. Сонъ РАББИ Явецке тилегини берди.
РАББИ – меним къудретим, меним макътав тюркюмдир, О, манъа къуртулыш берди. О, меним Аллам, Оны макътарым! О, бабамнынъ Алласы, Онынъ Адыны юксельтирим.
Сен бугунь РАББИге айткъансынъ ки, РАББИ – сенинъ Алланъдыр, Онынъ ёлундан юреджексинъ, низамнамелерини, эмирлерини ве къарарларыны тутаджакъсынъ ве Онынъ сёзюни динълейджексинъ.
аммонлыларнен дженктен сонъ эвге аман-эсен къайтып кельгенде, эвимнинъ къапусындан биринджи не чыкъса, оны Санъа багъышларым! О, меним бутюнлей якъыладжакъ къурбаным олур, – деди.