4 Мен севген леззетли ашны азырла ве манъа кетир. Сонъ мен ашарым, ве ольмезден эвель джаным сени багъышлар.
О, Ибрамны бойле сёзлернен багъышлады: – Кок ве ернинъ Яратыджысы олгъан Юдже Алла Ибрамны багъышласын!
Рефикъагъа эляллыкъ берип, онъа бойле дедилер: – Къызкъардашымыз! Сенден бинълер, онар бинълер эвлят олсун! Эвлятларынъ душманларыны енъсин ве бойсундырсынлар!
Якъуп барып, улакъларны алды ве анасына кетирди. Анасы онынъ бабасы севген леззетли ашны азырлады.
Сонъ азырлагъан леззетли ашнен отьмекни огълу Якъупнынъ къолуна берди.
– Мен Исав, сенинъ биринджи догъгъан огълунъ, – деди бабасына Якъуп. – Сен манъа насыл айттынъ, мен ойле де яптым. Отурып, ав этинден аша. Сонъ джанынъ мени багъышласын.
Якъупнынъ къоллары агъасы Исавнынъ къоллары киби юньлю олгъанлары ичюн, Исхакъ Якъупны танымайып, багъышлады.
– Манъа ав этинден ашамагъа бер, огълум, – деди Исхакъ. – Сонъ джаным сени багъышлар. Якъуп бабасына ашнен шарапны алып берди, ве о, ашап-ичти.
Якъуп бабасынынъ янына келип, оны опьти. Исхакъ онынъ урбасындан кельген къокъуны алып, оны багъышлап, бойле деди: – Мына, меним огълумнынъ къокъусы – РАББИ багъышлагъан тарладан кельген къокъу дайын.
О да леззетли ашны азырлады ве бабасына келип: – Тур, бабам, огълунъ кетирген ав этинден аша. Сонъ мени багъышла, – деди.
Рефикъа исе Исхакънынъ огълу Исавгъа айткъанларыны эшитти. Исав ав этинден кетирмек ичюн тарлагъа авгъа чыкъкъан сонъ,
«Манъа ав этинден кетирип, леззетли аш азырла да, мен ашарым ве олюмимден эвель РАББИнинъ огюнде сени багъышларым», – деп айткъаныны эшиттим.
Къой-эчкилер сюрюсине бар да, манъа андан эки яхшы бакъылгъан улакъ кетир. Мен олардан бабанъ севген леззетли ашны азырларым.
Къудретли Алла сени багъышласын, сени арттырсын ве чокъ сайылы этсин. Сенден пек чокъ халкъ асыл олсун.
– Бу – Алла манъа мында берген огъулларымдыр, – деди Юсуф бабасына. – Оларны яныма алып кель, – деди Якъуп. – Мен оларны багъышлайым.
Будыр – исраиллилернинъ он эки къабилеси ве бабаларынынъ оларгъа айткъан шейлери. Оларнынъ бабасы Исраиль оларны багъышлады, эр бирини айры багъышлады.
Симеон оларгъа яхшылыкъ тиледи ве Исанынъ анасы Мерьемге: – Мына бу ерде яткъан бала ичюн Исраильде чокълары йыкъыладжакъ, чокълары исе тураджакълар. О, Алланынъ алямети олып, Онъа къаршы адамлар баш котереджеклер.
Дува окъугъанда, олардан узакълашып, кокке котерильди.
Исхакъ Якъуп ве Исав огъулларына иман ярдымынен яхшылыкъ тиледи ве оларгъа оладжакъ шейлер акъкъында айтты.
Ехошуа Ефунненинъ огълу Къалевге яхшылыкъ тиледи ве Хеврон шеэрини онъа топракъ пайы оларакъ берди.
Сонъ Ехошуа эр кеске яхшылыкъ тилеп, оларны йиберди, ве олар озь чадырларына къайтып кеттилер.