22 Якъуп бабасы Исхакънынъ янына барды. Исхакъ Якъупны тутып бакъты ве: – Сеси Якъупнынъ, къоллары Исавнынъ, – деди.
Барып да, бабам мени тутып бакъса, мен онынъ юзю огюнде яланджы олып, башыма багъышлав дегиль, къаргъыш къазанырым!
– Кельчи яныма, огълум, – деди Исхакъ Якъупкъа. – Мен сени тутып бакъайым, огълум Исав сен экенсинъми-ёкъмы?
Якъупнынъ къоллары агъасы Исавнынъ къоллары киби юньлю олгъанлары ичюн, Исхакъ Якъупны танымайып, багъышлады.
Олар Микъанынъ эви янында олгъанда, яш левийлининъ сесини эшитип, оны таныдылар. Ичери кирип сорадылар: – Сени мында ким кетирди? Мында не япасынъ, ненен огърашасынъ?