29 Бизге ич бир тюрлю яманлыкъ этмейджегинъе емин эт. Биз санъа бир тюрлю яманлыкъ япмайып, тек яхшылыкъ япа эдик ве сени эсен-аман тынч йибердик. Шимди РАББИнинъ багъышлавы сеннен.
Мен сенден буюк халкъ асыл этерим, сени багъышларым, адынъны намлы этерим. Сен озюнъ Алланынъ бахшышы ол!
Сени багъышлагъанларны багъышларым, сени къаргъагъанларны къаргъарым. Сенинъ ярдымынънен ер юзюндеки бутюн халкълар эйилик тападжакълар! – деди.
О заман Авимелек озюнинъ аскербашы Пикъолнен берабер Ибраимге деди: – Алла санъа эр бир туткъан ишинъде ярдым эте.
санъа мытлакъа бол эйиликни берерим, эвлятларынъны кок йылдызлары дайын, денъиз ялысындаки къум дайын, мытлакъа чокъ сайылы этерим. Сенинъ эвлятларынъ душманларыны енъеджеклер ве бойсундыраджакълар.
– РАББИден багъышлангъан адам, хош кельдинъ! Сен не ичюн тышары турасынъ? Мен сенинъ ичюн эв, девелеринъ ичюн ер азырладым.