28 – Сеннен РАББИ олгъаныны биз ачыкъ-айдын корьдик, – дедилер олар. – Онынъ ичюн бойле айттыкъ: арамызда емин олсун. Айды, анълашма тизейик.
РАББИнен, коклернинъ Алласынен ве ер юзюнинъ Алласынен емин эт ки, араларында мен яшагъан ханаанлыларнынъ къызларындан огълума апай алмайджакъсынъ,
Меним халкъыма барсанъ, бу емининъден бош олурсынъ. Олар санъа къыз бермеселер биле, емининъден бошсынъ».
Айды, анълашма тизейик; о, бизге шаат олсун.
Онынъ эфендиси, РАББИ Юсуфнен берабер олгъаныны ве эписи япкъан ишлерини РАББИ онъундан кетиргенини корьди.
Мысырлы озь эвине ве барлыкъ-вариетине Юсуфны башлыкъ этип къойгъан сонъ, РАББИ Юсуфнынъ хатири ичюн мысырлынынъ эвини багъышлады. Онынъ эвинде ве тарласында олгъан эписи шейлерде РАББИнинъ багъышлавы бар эди.
Давут огълу Сулейман озь падишалыгъында къавийлешти. РАББИ онен эди ве оны пек юксельтти.
Сонъра Аса бутюн ехудалыларны, биньяминлилерни ве оларнен о вакъытта яшагъан эфраимлилерни, менашшелилерни ве шимеонлыларны топлады. (Чокъ исраиллилер, Асанынъ Алласы РАББИ Асанен олгъаныны корип, онъа къошулдылар.)
РАББИ бойле дей: – Мысырлыларнынъ топлагъан шейлери, хушлуларнынъ алыш-веришнен къазангъанлары, юксек бойлу шевалылар да санъа кечип, сенинъки оладжакълар. Олар артынъдан кетеджеклер, зынджырларынен келип, огюнъде ерге тюшеджеклер, санъа: «Алла тек сеннен, башкъа алла ёкъ», – деп ялвараджакълар.
Сени эзиетлегенлернинъ огъуллары баш эгип санъа келеджеклер, санъа сайгъысызлыкъ косьтерген эр кес аякъларынъа тюшеджеклер, санъа: «РАББИнинъ шеэри, Исраиль Азизининъ Сионы», – дейджеклер.
Сизлерге «РАББИнинъ руханийлери» дейджеклер, «Алланынъ хызметчилери» деп адланаджакъсынъыз. Халкъларнынъ байлыгъыны къулланаджакъсынъыз, оларнынъ шурети сизинъки оладжакъ.
Миллетлер арасында оларнынъ балаларыны биледжеклер, халкъларнынъ арасында эвлятлары намлы оладжакълар. Оларны корьген эр кес биледжеклер ки, олар – РАББИнинъ багъышлагъан эвлятларыдыр.
Энди бунъа не айтайыкъ? Бизим тарафымызда Алла олса, бизге къаршы ким чыкъар экен?
О вакъыт онынъ юрек сырлары ачыкъ-айдын олур, ве о, бетинен ерге атылып: «Алла керчектен аранъыздадыр!» – деп, Аллагъа ибадет этер.
Параны севменъиз, къолунъызда олгъанынен разы олунъыз. Алла: «Сени къалдырмайджагъым ве ташламайджагъым», – деген.
Адамлар озьлеринден буюк олгъаннен ант этелер ве ант этип, айткъан шейини тасдыкълайлар ве эр бир къавгъаны токътаталар.
О заман РАББИ Ехошуагъа: – Бугунь Мен сени бутюн Исраильнинъ козю огюнде юксельтмеге башларым, – деди. – Сонъ олар, Мен Мусанен олгъаным дайын, сеннен оладжагъымны билирлер.
Бир кунь аммонлы Нахаш кельди ве Явеш-Гилад шеэрини алкъагъа сарды. Явешнинъ эписи сакинлери Нахашкъа: – Бизнен бирлеш, биз санъа хызмет этермиз, – дедилер.
Шаул бакъып, РАББИ Давутнынъ янында олгъаныны ве къызы Микъал оны севгенини анълады.