Biblia Todo Logo
Bìoball air-loidhne

- Sanasan -




Башланув 26:24 - Мукъаддес Китап

24 О геджеси онъа РАББИ корюнди ве бойле деди: – Мен бабанъ Ибраимнинъ Алласыдырым. Къоркъма, Мен сеннен. Мен сени багъышларым, къулум олгъан бабанъ Ибраимнинъ хатири ичюн эвлятларынъны чокъ сайылы этерим.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac




Башланув 26:24
41 Iomraidhean Croise  

Сенинъ эвлятларынъны Мен тоз дайын чокъ сайылы этерим: ер юзюнде тоз данелерини саймагъа имкян олмагъаны дайын, эвлятларынъны да саймагъа чареси олмаз.


Сонъра Ибрамгъа руя олды. Ибрам РАББИнинъ: – Къоркъма, Ибрам. Мен – сенинъ къалкъанынъдырым, аркъа-къаянъдырым. Мукяфатынъ пек бол-берекетли оладжакътыр, – дегенини эшитти.


Санъа ве эвлятларынъа берген васиетимни эбедиен сакълайджагъым. Эбедий васиетим будыр: «Мен сенинъ Алланъ ве эвлятларынънынъ Алласы оладжагъым.


Санъа ве эвлятларынъа шимди сен кочип юрген бу ерни – бутюн Ханаан топрагъыны эбедиен къулланмагъа береджегим. Мен оларнынъ Алласы оладжагъым».


Алла огъланнынъ сесини эшитти. Алланынъ Мелеги коктен Хагъарны чагъырып, бойле деди: – Не олды санъа, Хагъар? Къоркъма. Алла огъланнынъ сесини о олгъан еринде эшитти.


санъа мытлакъа бол эйиликни берерим, эвлятларынъны кок йылдызлары дайын, денъиз ялысындаки къум дайын, мытлакъа чокъ сайылы этерим. Сенинъ эвлятларынъ душманларыны енъеджеклер ве бойсундыраджакълар.


Сонъ Ибраим хызметчи огъланларына къайтты, ве олар берабер Беэр-Шевагъа кеттилер. Ибраим Беэр-Шевада ерлешти.


ве бойле деди: – Я РАББИ, Ибраим-эфендимнинъ Алласы! Бугунь манъа къысмет эт, Ибраим-эфендиме мерамет эйле.


Онынъ устюнде РАББИ турып, Якъупкъа: «Мен – РАББИм, деденъ Ибраимнинъ Алласы ве Исхакънынъ Алласыдырым, – деди. – Сен яткъан топракъны санъа ве эвлятларынъа береджегим.


Мен сеннен оладжагъым. Къайда бармасанъ, эр ерде сени къорчаларым ве сени бу ерге къайтарырым. Санъа айткъанымны япмагъандже, сени къалдырмайджагъым».


Къудретли Алла сени багъышласын, сени арттырсын ве чокъ сайылы этсин. Сенден пек чокъ халкъ асыл олсун.


– Сенинъ козюнъде урьмет къазангъан олсам, мени динъле, – деди онъа Лаван. – Фалда чыкъкъанына коре, РАББИ мени сенинъ хатиринъ ичюн багъышлады.


ве оларгъа: – Бабанъыз энди манъа чырай сыткъаныны корем, – деди. – Лякин бабамнынъ Алласы эр вакъыт меннен эди.


РАББИ Юсуфнен олгъаны ичюн, онынъ ишлери онъундан келе эдилер. Юсуф мысырлы эфендисининъ эвинде яшай эди.


Онынъ эфендиси, РАББИ Юсуфнен берабер олгъаныны ве эписи япкъан ишлерини РАББИ онъундан кетиргенини корьди.


Исраиль бутюн озь мал-мулькюнен ёлгъа чыкъты. Беэр-Шева шеэрине келип, о, бабасы Исхакънынъ Алласына къурбан чалды.


Ильяс онъа джевап къайтарып: – Къоркъма, бар, япаджагъынъны яп. Лякин бундан эвель бир уфакъ маясыз пите пишир ве манъа кетир. Огълунънен озюнъе исе сонъ пиширирсинъ.


Амма Муса халкъкъа: – Къоркъманъыз. Къатты турунъыз. РАББИ бугунь сизни къуртаргъаныны корерсинъиз. Бугунь корьген мысырлыларны бир даа омюрбилля корьмезсинъиз.


– О даа деди ки: – Мен бабанънынъ Алласы, Ибраимнинъ Алласы, Исхакънынъ Алласы ве Якъупнынъ Алласы олам. Муса, Аллагъа бакъмагъа къоркъкъаны ичюн, бетини къапатты.


Мени Алла къуртара! Онъа ишанып, къоркъмайджагъым! РАББИ-Тааля – кучюм, Онъа йырларым! О мени къуртарды!


Къоркъма! Мен янынъдадырым! Дешетке къалма! Мен Алланъдырым! Мен сени къавийлештиририм, санъа ярдым этерим, онъ къолумнен санъа адалет берерим.


Сени ананънынъ къарнында яраткъан, санъа ярдым эткен РАББИ бойле дей: – Эй, къулум Якъуп! Эй, Мен сайлагъан Ешурун! Къоркъма!


– Мен, Мен Озюм гонълюнъизни аладжагъым! Не ичюн сиз оледжек адамдан, от киби олгъан адам огълундан къоркъасынъыз?


Эй, адалетни бильгенлер! Эй, юреклеринде Къануным олгъан халкъ! Динъленъиз Мени! Адамлар сизни яманлагъанларындан къоркъманъыз, куфюр сёзлеринден отюнъиз патламасын!


Сени чагъыргъанымда, якъынлаштынъ, ве: «Къоркъма!» – дединъ.


Сонъ Якъупкъа берген васиетимни, Исхакъкъа берген васиетимни ве Ибраимге берген васиетимни акъылыма кетиреджегим. Топракъны да акъылыма кетиреджегим.


Олар ичюн Мен оларнынъ баба-деделерине берген васиетимни акъылыма кетиреджегим. Мен, оларнынъ Алласы олмакъ ичюн, оларны Мысыр топрагъындан алып чыкъардым. Мен – РАББИм.


О: «Мен Ибраимнинъ Алласым, Исхакънынъ Алласым ве Якъупнынъ Алласы олам», – деген. Алла олюлернинъ дегиль, тирилернинъ Алласыдыр, – деди.


Эй, аз олгъанлар, къоркъманъыз! Сизге Падишалыкъны багъышламакъ – Бабанъызнынъ истегенидир.


– Мен бабаларынънынъ Алласы, Ибраимнинъ, Исхакънынъ ве Якъупнынъ Алласы олам, – деди О. Муса къоркъудан къалтырап, козьлерини котерип бакъмагъа джесарет этмеди.


Айырылып, бутюнлей ёкъ этиледжек шейлерден ич бирини алма. Сонъ РАББИнинъ гъазабы тынчланыр, ве О, санъа мерамет косьтерип, сени аджыр ве баба-деделеринъе ант эткени киби, сени чокълаштырыр.


Къуветли ве джесаретли олунъыз, олардан къоркъманъыз ве чекинменъиз, чюнки сизнен Алланъ олгъан РАББИ кетеята. О, сизни къалдырмайджакъ ве ташламайджакъ.


Амма олар даа яхшы коктеки ветангъа ынтыла эдилер. Шунынъ ичюн Алла оларнынъ Алласы олмагъа утанмай. О, оларгъа бир шеэр азырлады.


Шунынъ ичюн биз джесаретнен айтамыз: «Рабби меним ярдымджымдыр, мен къоркъмайым. Инсан манъа не япа билир?»


Оны корьгенимнен, аякълары астына олю киби йыкъылдым. О, онъ къолуны устюме къойып, бойле деди: – Къоркъма! Мен Биринджи ве Сонъкидирим.


Шимди къоркъма, къызым, эр айткъанынъны беджеририм. Бутюн шеэрнинъ буюк халкъы сен пек яхшы бир къадын олгъанынъны биле.


Lean sinn:

Sanasan


Sanasan